Het schip van de Franse en Nederlandse overheid moet worden afgetuigd, zodat we door de storm van de aanstaande economische crisis kunnen komen.
Op dit moment wordt de dynamiek van het economische, sociale en individuele leven van de Nederlandse en Franse burgers op talrijke punten stukgeregeld. Enkele voorbeelden:
Een psychopathische ambtenaar heeft een regel bedacht, dat café’s in Frankrijk hun afwas niet meer met een theedoek mogen doen. Als de vaat gewassen is, moet zij drogen in een afdruiprek. Er worden natuurlijk onmiddellijk NSB-types gevonden die in hun rol als inspecteur van de overheid die regels gaan uitvoeren. Wordt er de eerste keer een theedoek aangetroffen, dan volgt een waarschuwing. De tweede keer een boete. De derde keer wordt het café vernietigd, door middel van intrekking van de vergunning.
Beste lezers, dit is terreur. Destructieve terreur die het sociale weefsel van de samenleving kapot maakt. De overheid werkt hier niet structurerend, zij werkt hier vernietigend.
In Frankrijk kunnen arme mensen geen auto meer rijden, omdat de milieu-eisen voor de kleine autootjes, waar ze in rond tuffen, zijn verhoogd. Daardoor komt dat segment – autootjes van 500 tot 1000 euro – sinds enkele maanden niet meer door de keuring. Vervolgens werd ook nog de accijns verhoogd en de rest is U bekend.
Dat kwam overigens bovenop inbreuk op het privé-eigendom doordat je verkoop van een stuk grond aan een dorpsgenoot aan een commissie (de ‘Safer’) moet voorleggen die een andere koper kan voorstellen (substitutie) of zelfs de prijs kan veranderen (dat houd je toch niet voor mogelijk). Je mag dus niet je parkeerplek aan je buurman verkopen, zonder tussenkomst van de Franse overheid. Dat kost tijd en daar zijn uiteraard kosten aan verbonden. En daar worden medemensen aangesteld om op kosten van de Franse belastingbetaler te beslissen of het perceeltje aan die persoon voor die prijs verkocht mag worden. Onnodig afpakken van geld en vrijheid van de burger.
Verder mag je in je dorp op het Franse platteland geen tuinafval meer verbranden, ook niet, als je buren er geen last van hebben. Dus moet je op zaterdag in de rij staan bij de milieustraat, in plaats van tijd met je gezin door te brengen. Tenslotte mag je van de ecofascisten het vleermuizennest niet meer van je veranda verwijderen, omdat vledermuizen volgens nieuwe wetgeving ‘niet verstoord’ mogen worden. Uiteraard met een afschuwelijk boete, als je het toch doet en wordt betrapt of verklikt.
In Nederland moet je een vergunning aanvragen voor het plaatsen van een dakkapel aan je eigen huis of het kappen van een boom in je eigen tuin. In veel gemeentes kun je 8 makkelijk maanden wachten op zo’n vergunning.
Als je dak- of thuisloos bent, kun je bij de gemeente een briefadres aanvragen. Als je dat krijgt – en dat is niet zeker – mag de gemeente er een maand over doen om de bevestigingsbrief te sturen. Een maand? In die tijd kan een dakloze die niks te vreten heeft creperen.
Een vriend van mij – de voormalige tolk van de Nederlandse ambassade in Boedapest die nota bene boeken van György Konrád heeft vertaald – kwam berooid terug uit Hongarije om in Nederland een uitkering aan te vragen. Deze man had zijn hele leven hard gewerkt en belasting betaald en had recht op een uitkering. Vervolgens gingen allerlei duurbetaalde ambtenaren in Soest kijken hoeveel hij zou moeten krijgen en redenen bedenken om zijn uitkering te korten. Een medewerker van de gemeente vroeg hem onder andere om te bewijzen dat hij geen auto bezat in Hongarije. Dat soort subtiel sadistische vragen. De uren die deze ambtenaren hebben besteed aan hun ‘onderzoek’, vormen een kostenpost waarvan mijn vriend een jaar lang als een vorst had kunnen leven. Na een paar maanden keerde hij verbitterd terug naar Hongarije, waar hij nu linzen eet.
Ook als ik kijk naar mijn persoonlijke ervaring van de afgelopen 5 jaar, zie ik verschillende voorbeelden van destructieve overheidsinterventie. In 2017 werd mijn zorgverzekering geannuleerd, omdat ik tijdelijk geen adres had. Ik kon mij om juridische redenen niet uitschrijven uit Nederland en door persoonlijke omstandigheden mijn zorgverzekering tijdelijk niet betalen.
Ik ben zelden of nooit ziek en heb dus geen zorgverzekering nodig. Doordat ik toen in Frankrijk woonde, maar in Nederland ingeschreven stond, kwam ik niet in aanmerking voor een uitkering. Ik kreeg toen twee ‘bestuurlijke boetes’ wegens het niet hebben van een zorgverzekering. In 2009 is het verplicht gesteld om een zorgverzekering te hebben. Dat wist ik niet. Je moet dus een zorgverzekering hebben.
Ik kreeg daarom twee boetes van bijna 400 euro per stuk die ik ook niet kon betalen en die daarom werden verhoogd tot 1100,- euro. Daar werd onmiddellijk overheidsgeweld op losgelaten: dreigementen, aanmaningen, boetes, geld afpakken van mijn bankrekening, zodat ik geen benzine meer kon kopen om naar mijn werk te rijden.
Er werd zelfs een deurwaarder naar de persoon gestuurd die voor mij een briefadres voerde. Dat was illegaal. Zijn enige verantwoordelijkheid bestond er namelijk uit dat hij als briefadresverstrekker mijn post moest doorsturen en desgevraagd mijn verblijfadres doorgeven. De deurwaarder stuurde hem een exploot en dreigde – volgende week vrijdag – met politie en officier van justitie langs te komen, de deur forceren en zijn huis leeg te halen.
Ik heb toen een briefje gestuurd dat ik dan aangifte zou doen van diefstal met braak, want de persoon die mijn briefadres voerde, was niet aansprakelijk voor mij. Toen trokken ze hun dreigement in.
Ik heb de boete – en talrijke andere boetes – moeten betalen, zodra ik weer wat geld had, waardoor ik opnieuw in financiële problemen raakte.
Dat is volstrekt immoreel: de overheid die de burgers dwingt om een contract aan te gaan met een particuliere onderneming. Tegen de wil en op straffe van het ruïneren van de desbetreffende persoon. 1100,- boete voor het niet hebben van een ziektekostenverzekering.
Ik ben nu dwangverzekerd en mag mijn verzekeringspakket niet zelf samenstellen of wijzigen. Fysiotherapie – het enige waar ik wel eens gebruik van maak – zit er niet in, bijvoorbeeld, en ik mag niet bijbetalen om het erbij te nemen. De premie mag niet maandelijks worden afgeschreven, maar wordt geïnd door het Centraal Justitieel Incassobureau (!).
De overheid gedraagt zich hier als criminele organisatie. Deze wet moet onmiddellijk worden afgeschaft. Het is eigenlijk bizar dat de Staten-Generaal zo’n wet überhaupt aannemen. Dat toont dat onze gekozen volksvertegenwoordigers corrupt zijn. Waarom zou je de lobby van de zorgverzekeraars anders wetten laten schrijven?
Een tweede voorbeeld is het feit dat ik me in Nederland van oktober 2018 tot en met januari 2019 niet mocht inschrijven op het adres, waar ik tijdelijk verbleef. Het plekje waar ik sliep was namelijk ‘geen woonbestemming’. Dat is opnieuw schandalig. De overheid mag niet via een bestemmingsplan bepalen wat een burger wel of niet mag doen op zijn eigen terrein. Ik sliep boven de garage naast het woonhuis, mocht me niet inschrijven en moest oppassen voor verklikkers. De barmhartige mensen die mij onderdak verleenden, zouden een boete kunnen krijgen, als de overheid erachter kwam. Barmhartigheid wordt in Nederland dus door de overheid afgestraft, door de barmhartige te geselen met boetes en ellende. De Nederlandse overheid straft zijn burgers, als zij een medeburger helpen.
Een derde voorbeeld is even onbetekenend, als illustratief. Om auto te kunnen rijden, moet je ook in Nederland een APK hebben. De eisen van de APK zijn absurd.
In oktober 2017 bleek er bij de APK een miniem scheurtje te zitten in de veiligheidsgordel van de achterbank van mijn geliefde auto. Het is natuurlijk schandalig dat het dragen van een autogordel ooit verplicht is gesteld, want het betreft een keuze voor je eigen veiligheid en het is dus je eigen verantwoordelijkheid en gaat de rest van de wereld niets aan. De garage belde me echter op dat de hele auto niet door de APK kon, omdat de achterbankgordel ietsje was versleten. ‘Ik zou me er niet aan ophangen’, zei de monteur, ‘maar als ik net op dat moment controle krijg, dan kan ik mijn vergunning kwijtraken’. Hij kon een nieuwe veiligheidsgordel bestellen, maar dat kostte 300 euro en duurde 3 weken. Ik kon dat niet betalen, – want ik was net door onbekende mannetjes bij Breda gesandwiched en tegen de vangrail geramd, met 2100 euro niet vergoede schade tot gevolg – en ik had geen tijd, want ik moest aan het einde van de week terug naar mijn werk in Frankrijk. Maar gelukkig was er een oplossing: de achterbank kon eruit gesloopt worden, op dat moment kon dan de APK afgegeven worden, daarna kon de bank er weer ingezet worden en dan was het wel reglementair. 100 euro extra arbeidsloon en dan was het varkentje gewassen.
Maar er was helemaal geen ‘probleem’ en er hoefde dus geen ‘oplossing’ te komen. Dit soort dingen zijn een fantoom, gecreëerd door de overheid. Door overheidsterreur moest de garage een kunstgreep toepassen en werd ik voor 100 euro afgezet, terwijl ik nauwelijks te vreten had en mijn auto nodig had om op mijn werk te komen.
Dit is slechts een handvol willekeurig gekozen voorbeelden, die u kunt aanvullen met talrijke voorbeelden uit uw eigen leven en dat van mensen die u kent. Of u kunt de Telegraaf lezen of een andere krant, waarin dit soort regeldruk eruit gelicht wordt.
Zinloze regels werken chaotiserend op het sociale leven. Ze werken verlammend op de economische bedrijvigheid. Ze zijn vernederend voor burgers die hun tijd, geld en intelligentie moeten aanwenden om op straffe van afgrijselijke boetes aan zinloze regels te voldoen.
Ze werken ook conditionerend. Als u op de A-12 van Driebergen-Zeist naar Maarn rijdt, mag u ofwel 100 ofwel 130 km per uur. Als het 100 is, worden alle drie de rijbanen opengesteld. Als het 130 is, wordt de linker rijbaan met een rood kruis afgesloten – uiteraard met smerige boete, als u die rijbaan toch gebruikt – en blijven twee rijbanen over. Maar dat is niet logisch. Als u harder mag rijden, heeft u meer bewegingsruimte nodig om veilig te rijden. Het zou dus precies andersom moeten zijn. In dit geval werken de zinloze regels zo, dat een groot deel van de burgers bewust of onbewust wordt geconditioneerd om zinloze aanwijzingen fysiek op te volgen. De burger went eraan om zijn kritische vermogens uit te schakelen en in het algemeen absurditeiten te accepteren.
We kunnen iets doen aan de absurde regels, waarmee de overheid het sociale leven in het Westen probeert te ontregelen.
Ten eerste is er de revolutionaire weg: U kunt gewoon weigeren. Als voldoende mensen weigeren, zal de overheid u niet straffen, omdat er dan te veel verzet komt en niet iedereen in de gevangenis gegooid kan worden.
Ten tweede is er de weg van het abrogatief referendum. Dat is het afschaffen per volksstemming van verouderde wetten of regels. Dit instrument kan op nationaal, provinciaal en locaal niveau worden ingezet.
Dat houdt in dat op nationaal niveau de wet op de verplichte zorgverzekering per referendum per direct wordt afgeschaft. Op provinciaal niveau kan per referendum de interventie van de provinciale overheden in de achtertuin van de burgers worden gestopt door die bevoegdheid in te trekken. De APK kan per referendum worden gereduceerd tot wat het eigenlijk is, namelijk een keuring om te garanderen dat het voertuig geen gevaar vormt voor medeweggebruikers.
Op plaatselijk niveau kan per referendum worden ingegrepen op het gebied van woningbouw, dat nu een voedingsbodem biedt voor eentweetjes tussen wethouders en projectontwikkelaars. Bijvoorbeeld doordat de gemeente meer grond vrijmaakt voor woningbouw. Het oogmerk mag niet winst zijn, – want het gaat om gemeenschappelijke grond en de overheid is geen onderneming -, maar het creëeren van woonruimte voor alle burgers. Een idee is om de grond te schenken, beschikbaar te stellen of voor een zacht prijsje te verkopen aan een associatie die er – niet gehinderd door overbodige eisen en reglementen – tegen lage kosten elementaire woningeenheden in realiseert.
De overheid maakt momenteel misbruik van de door haarzelf teweeggebrachte woningnood, door te speculeren met grond en toekomstige huiseigenaren uit te persen, nog voordat het huis ook maar is gebouwd. Mensen die in Almere een eigen huis willen bouwen, moesten deze week ineens bijna het dubbele betalen voor hun grond en haakten af.
Als we uitgaan van de nood van de ander en van minimalistische eisen, kunnen we in plaats van voor honderduizenden euro’s, voor tienduizenden euros een woning neerzetten. Alles is mogelijk, als de bestuurlijk rompslomp wordt weggesnoeid.
Om vrijheid en democratie in Nederland te herstellen, moeten niet alleen zo snel mogelijk referenda ingevoerd worden, maar dient de overheid zelf teruggebracht te worden tot het meest noodzakelijke.
Directe democratie kan alleen vanuit liberaal oogpunt ingevoerd worden. Het doel is om elkaar eten, drinken en onderdak te geven. En daarvoor moet 90% van de regels worden weggekapt. Dan krijgt het individu weer persoonlijke, professionele en financiële ruimte.
