Gisteren hebben we het oerwoud aan regels en wetten besproken, waarmee de overheid in Nederland – en in andere Europese landen – het maatschappelijke leven probeert te verstikken.

De overheidsuitgaven nemen sinds eind 19e eeuw schrikbarend toe. Tussen 1870 en 2000 zijn de overheidsuitgaven toegenomen van rond 10% van bet Bruto Binnenlands Product (BBP) naar rond de 50%.

Het BBP is alles dat personen en bedrijven in één jaar tijd produceren. Daar nam de overheid dus in 1870 een tiende van en nu de helft. In een relatief korte periode van de menselijke geschiedenis, namelijk van nog geen anderhalve eeuw, is dus een explosieve groei van de omvang van de overheid te zien.

De mensheid is zo’n 200.000 jaar oud, maar in de afgelopen 150 jaar, dus binnen 0,1% van de geschiedenis van de mens, is de overheid vervijfvoudigd.

Hoe is dat gebeurd?

Dat is in de eerste plaats gebeurd, omdat het mogelijk was. Door de voortschrijdende ontwikkeling van onze beschaving, door de ontwikkeling van de moderne kennis – wetenschap, kunst en religie – heeft de mensheid de middelen verworven om steeds meer macht uit te oefenen over zijn omgeving.

De uitbreiding van de macht van de overheid, zoals die wordt aangegeven door de toename van de overheidsuitgaven, heeft ook te maken met het beginsel dat macht nodig is om meer macht te genereren. Als het bijvoorbeeld gelukt is om in de 19e eeuw Nederland te centraliseren, is er dus een veel groter apparaat beschikbaar om daarmee de resterende, nog niet gecontroleerde sectoren van de samenleving aan het centrale gezag te onderwerpen.

Het is een min of meer doorlopende tendens, waar je bepaalde historische gebeurtenissen uit kunt lichten. In de 20e eeuw vormde de Eerste Wereldoorlog de grote aanzet tot verdere centralisering. Veel maatregelen uit dat conflict zijn nooit ongedaan gemaakt. Zie daarvoor de video’s van The Corbett Report.

Uit dat conflict kwamen bovendien nieuwe, totalitaire ideologieën en regimes voort, zoals communisme, fascisme en nationaal-socialisme. En de aanzet tot een wereldregering in de vorm van de Volkerenbond.

Uit de Eerste Wereldoorlog kwam de Tweede Wereldoorlog voort. En daaruit de Koude Oorlog, de Val van het Communisme en de Wolfowitz-doctrine, die stelt dat de VS geen rivaal meer op de wereld mogen dulden, die even sterk zou kunnen worden als voorheen de Sovjet-Unie (1922-1992).

Maar nu deze ideologieën verslagen lijken te zijn, gaat de expansie van de overheid, die het grondprobleem vormt voor de benarde positie van het individu, min of meer door. De crisis heeft voor een tijdelijke gedeeltelijke daling van de overheidsuitgaven gezorgd, maar het basisprobleem is nog niet opgelost.

Waar zal het eindigen?

Ofwel de groei van de overheidsuitgaven gaat in het zelfde tempo door en zal binnen anderhalve eeuw 100% van het BBP bereiken. Dat kan natuurlijk niet, maar dat is wel de koers, waarop we nu liggen.

Het is niet moeilijk om te zien, waar dat zal eindigen. In verstikking van alle menselijke vrijheid, uitpersing van de menselijke productiviteit. In een planetaire dictatuur. Waarbij de meerderheid van de wereldbevolking als vee zal worden beheerst en bestuurd. En uiteindelijk natuurlijk in opstanden en bloedige repressie.

Traditioneel trekken staten die geconfronteerd worden met overweldigende interne hervormingsbewegingen echter vaak ten strijde.

Daarom is het ook een mogelijkheid dat er een nieuw mondiaal conflict komt, waarin de mensheid wordt uitgedund. Na zo’n conflict, dat makkelijk 1 tot 2 miljard slachtoffers kan kosten, krijgt de mensheid dan een nieuwe kans om een maatschappij in te richten die wèl gebaseerd is op vrijheid.

Eerlijk gezegd staat dat nieuwe mondiale conflict al in de steigers. Het is gepland voor 2022.

Het hoeft natuurlijk niet in dat jaar plaats te vinden, maar het zal zeker komen, als het zo doorgaat.

Daarin zullen de restanten van ‘socialisme’ en ‘kapitalisme’ tegen elkaar worden uitgespeeld en verdwijnen.

Er is een correlatie tussen de groei van de overheid, de invloed van de defensie-industrie op het bestuur en de expansie van monetaire macht door de centrale banken enerzijds, en de huidige conflictopbouw anderzijds.

Dat is, omdat oorlogen een katalysator vormen voor centralisering van de macht, voor onderwerping van de maatschappij aan het zich uitbreidende centrale gezag.

Men kan er een complot in zien – en dergelijke complotten zijn er zeker – maar centralisering ontstaat in laatste instantie doordat burgers vrijwillig afzien van vrijheid.

In vrijheid zijn mensen ‘naar Gods beeld gemaakt’. In slavernij worden zij echter tot dieren. Dat kan niet anders.

Omdat God de geschiedenis uiteindelijk stuurt, zal de mens toch tot zijn Schepper terugkeren en een vrije samenleving stichten.

Maar als de mens de komende jaren blijft afzien van zijn vrijheid en in zijn rol van ‘burger’ toestaat dat de macht zich verder uitbreidt over Europa (EU) en de overige werelddelen (VN) en in zijn eigen land, stad en dorp, dan zal vrijheid komen nadat de mens eerst door oneindig veel leed heen zal schrijden.