Vorig weekend – week 18 – zijn Nederlandse linkse knokploegen gesignaleerd bij de demonstraties van de Gele Hesjes.

De Nederlandse linksradicalen versterken de Franse ‘Black Blocs’, die grof geweld gebruiken tegen zowel de politie, als de Gele Hesjes.

De linkse knokploegen zijn tot nu toe merkwaardig genoeg door de Franse politie ongemoeid gelaten. Waar de politie bij controles de Gele Hesjes standaard alles afneemt, van gasmaskers tot zonnebril en lunchpakket, duiken de linkse knokploegen midden in de demonstraties op met ijzeren staven en ander primitief wapentuig.

De links-fascisten hebben enkele weken geleden Vincent Lapierre aangevallen.

Daarvoor hadden ze Thibault al te pakken genomen. De politie deed uiteraard niets.

Nu keren de links-fascisten zich echter tegen de politie.

Dit in tegenstelling tot de Gele Hesjes, die tot nu toe in grote lijnen geprobeerd hebben om de de politie-agenten aan hun kant te krijgen. Dat zijn immers burgers van de Franse Republiek die dezelfde grieven hebben als wij, zo redeneren de Gele Hesjes.

Dat verklaart de welhaast bovenmenselijke zelfbeheersing van de Gele Hesjes. De Franse politie heeft 20 demonstranten een oog uit geschoten, eenzelfde aantal hesjes heeft ledematen verloren, er zijn 200 zware gewonden gevallen en inmiddels in totaal 2000 gewonden.

Als u ziet hoe de Franse politie bejaarden vloert, met rubberen kogels op ooghoogte schiet, vrouwen aan hun haar over de grond sleept, een gehandicapte man uit zijn rolstoel trekt, stelselmatig demonstranten insluit en met traangas bestookt, dan begrijpt u dat de Gele Hesjes een enorme zelfbeheersing aan de dag hebben gelegd.

Het had makkelijk kunnen escaleren tot een lynchpartij, maar dat is niet gebeurd.

En nu exporteert Nederland zijn Volkerts naar Parijs..

Vandaag presenteren we u een voorbeeld van ‘citizen journalism’ in de vorm van een reportage van Thibault op Le Média pour Tous van Vincent Lapierre. Thibault maakt zonder enige ervaring als journalist een interessante en amusante momentopname van de prestigieuze ‘Salon International d’Agriculture’, die jaarlijks in Parijs wordt gehouden.

Achtergrond

Thibault is een 23-jarige Franse werknemer die op 12 januari 2019 door Vincent Lapierre uit de menigte werd gepikt tijdens een demonstratie van de Gele Hesjes. Hij bleek goed overdachte opvattingen en observaties te hebben over de toestand waar Frankrijk zich in bevond, hoe die in de loop van de afgelopen 60 jaar was ontstaan en waarvoor de Gele Hesjes demonstreerden en wist dat op welsprekende wijze te formuleren.

Toen het punt ter sprake werd gebracht dat de Gele Hesjes maar ‘sociale parasieten’ zouden zijn, reageerde Thibault met de opmerking dat de échte sociale parasiet president Emanuel Macron was. “Ik word betaald door mijn bazin. Macron wordt betaald door mij [als belastingbetaler]. In zekere zin is hij mijn hoertje.”

De reportage van Vincent kreeg al snel honderdduizenden views en Thibault werd tot zijn verbazing op straat herkend en aangesproken.

De gevestigde media reageerden onmiddellijk, uiteraard met de bedoeling om de populariteit van een potentiële nieuwe ster van de sociale media in de kiem te smoren.

Het programma ‘Le Quotidien avec Yann Barthez’ van TF1 flanste op 13 januari een documentaire in elkaar, waarin Thibault werd neergezet als ‘lid’ van ‘een extremistische organisatie’. Geheel in lijn met de instructies van het Elysée om de Gele Hesjes – nadat de poging om ze als Russische agenten neer te zetten niet was aangeslagen – af te schilderen als ‘homofoob’ en ‘antisemitisch’, oftewel fascistisch.

Als verzachtende omstandigheid ten aanzien van de sympathieke presentator Yann Bartez moet worden opgemerkt dat de onzichtbare media-eigenaren een brunette hadden opgetrommeld om het vuile werk in de uitzending te doen, een journaliste die zich kennelijk graag omhoog wilde werken teneinde geld en roem te verwerven in de wereld van de gevestigde media.

Eerst werd een fragment uit 2013 getoond, waar Thibault meeliep in een demonstratie tegen abortus, althans voor het recht van artsen om te weigeren om zwangerschappen onderbreken, als zij daar om religieuze redenen bezwaar tegen hebben. Daarna toonde het TV-programma het ‘Hart van de Vendée’ – le coeur vendéen – met opschrift ‘Dieu le Roi’ dat Thibault droeg bij de demonstratie van de Gele Hesjes in januari 2019.

Vervolgens – en hier zit de aanwijzing vanuit het Élysée – toonde het programma beelden van Civitas, een conservatieve katholieke organisatie die het Hart van de Vendée draagt, omdat de provincie Vendée tijdens de Franse Revolutie de koning trouw was gebleven (en daarvoor moest betalen met een mini-genocide die meer dan 110.000 slachtoffers heeft gekost).

De Vendée is dus symbool voor het martelaarschap van de slachtoffers van wat men mag noemen de ‘donkere zijde’ van de Franse Revolutie: het centralisme, het atheïsme en de afschaffing van de onafhankelijkheid en taalrechten van de historische Franse regio’s.

Daarop debiteerde het TV-programma 4 leugens:

1 – Het Hart van de Vendée is het exclusieve symbool van Civitas

2 – Civitas is een ‘fundamentalistische’ katholieke organisatie

3 – Thibault is lid van Civitas

4 – Thibault is dus lid van een extremistische groepering.

Deze leugens werden gedistribueerd aan miljoenen Franse burgers die het programma bekeken.

Vincent bood Thibault daarop de gelegenheid om zichzelf te verdedigen tegen deze clusterbom, die de Franse captains of industry die Macron aan de macht geholpen hebben via de regeringsgetrouwe media zojuist vanuit grote hoogten op zijn reputatie hadden afgeworpen.

Hij deed dat met verve en excuseerde zich tegenover ‘de prostituees’ die het als kwetsend hadden ervaren om ‘voor Macron uitgemaakt te worden’.

Hij vertelde dat (1) het Hart van de Vendée een 500 jaar oud symbool is dat staat voor de historische regio van de Vendée en niet geclaimd kan worden door een enkele organisatie, zoals Civitas, (2) er verschil is tussen een conservatieve katholieke organisatie die inderdaad tegen het homo-huwelijk is en het fascisme van Benito Mussolini, (3) hij geen lid was van Civitas en de naam van die organisatie pas door de uitzending van Quotidien had vernomen en (4) de standpunten die hij had en de idealen die hij koesterde duidelijk zijn uitgesproken en geen enkele overeenstemming hebben met de ideologie van het fascisme.

Gelukkig voor Thibault werd zijn repliek meer dan een half miljoen maal bekeken, waardoor de karaktermoord door TF1 mislukte.

Het is trouwens in Frankrijk niet ongevaarlijk om iemand voor fascist uit te maken, want er schuimen zelfverklaarde ‘anti-fascistische’ knokploegen rond die de methodes van de fasci di combattimento gebruiken en iedereen die niet links genoeg is, proberen op te sporen en, naar goed fascistisch gebruik, in elkaar te rammen.

Vincent Lapierre is zelf ook al te pakken genomen door deze ‘Black Blocks’ tijdens een reportage over de Gele Hesjes (vanaf 08:26). Dit terwijl Lapierre – die deels van Venezolaanse afkomst is – nota bene sympathie heeft geüit voor de sociale hervormingen van Hugo Chavez.

Enkele weekenden later werd Lapierre trouwens door de politie uit een reportage over de Gele Hesjes geplukt, gefouilleerd, gearresteerd en 24 uur lang vastgehouden, omdat hij een wettelijk toegestane spray droeg om zich te verdedigen tegen een mogelijke nieuwe aanval op zijn persoon door de linkse Zwarthemden.

Le Salon d’Agriculture

Thibault werd dus door Vincent gevraagd om een reportage voor hem te doen op de Landbouwbeurs in Parijs. De reportage heeft een uitstekende Engelse ondertiteling en kreeg in drie dagen tijd meer dan 100.000 views.

Thibault is in zijn element. Hij probeert eerst grote bedrijven als MacDonald, Danone en Soignon te interviewen, maar die gaan op zoek naar de perswoordvoerder (MacDo en Danone), willen niet gefilmd worden (MacDo), geven alleen interviews als de vragen vooraf schriftelijk worden ingeleverd (Soignon) of helemaal niet.

Een opmerkelijke houding voor bedrijven die zichzelf en hun producten komen presenteren.

Vervolgens interviewt hij een boer uit de Pyreneeën die het runderras Gasconne aanprijst en stuit hij op een beursstand uit Mali met een dame die vertelt dat de Malinezen en de Afrikanen in het algemeen kleine bedrijfjes oprichten die ze willen laten groeien en graag willen leren van de grote Europese, Amerikaanse en Chinese concerns die op de Afrikaanse landbouw- en veeteelt-markt aanwezig zijn, maar niet door hen willen worden opgeslokt.

Zo heeft Thibault de hand gereikt aan een Afrikaanse PR-medewerkster voor de Landbouw, die in feite op één lijn zit met de Gele Hesjes, als het gaat om liefde voor de locale economie en verzet tegen de minder goede gevolgen van het globalisme. En een interessant model neerzet voor economische ontwikkeling, waarbij grote bedrijven kleine bedrijven helpen om te groeien, in plaats van hen op te vreten.

Daarna licht een bezoekster de problemen toe van beginnende agrarische ondernemers die moeite hebben om aan landbouwgrond te komen. Dat is vanwege de schaarste aan landbouwgrond. Zelfs succesvolle landbouwbedrijven die willen uitbreiden hebben dat probleem, dus u kunt zich voorstellen hoe dat is voor jonge ondernemers die een agrarisch bedrijf willen beginnen in hun geboortestreek.

Bij de propaganda-stand van de EU weigeren de voorlichters om commentaar te geven op het Europese landbouwbeleid, dat voor sommige Franse producenten funest uitpakt. Sterker nog, ze praten helemaal niet met de pers en zwaaien met een folder met drie in Berlijn gevestigde persvoorlichters, een kans voor open goal die Thibault natuurlijk niet mist.

Vervolgens wijst de boer uit de Pyreneeën erop dat Frankrijk de normen van de EU strikter opvolgt, dan landen als bijvoorbeeld Spanje, die hun vlees daardoor goedkoper op de Franse markt kunnen brengen dan de Franse boeren, die daardoor failliet gaan.

Tenslotte legt een snoepverkoper het perverse proces uit dat er door de EU subsidies aan snoepproducenten in Oost-Europa gegeven worden, die daardoor goedkoper produceren dan de Franse producenten. Gevolg: Franse ondernemers verplaatsen hun productie naar Oost-Europa en die banen verdwijnen met hen uit Frankrijk.

Zo ziet u dat een willekeurige burger van 23 zonder enige journalistieke achtergrond, althans voor zover wij weten, een voortreffelijke impressie aflevert over een cruciaal evenement, met daarin interessante informatie, een subtiel stukje context en direct contact met kleine zelfstandigen uit de Franse samenleving.

Dat bovendien met een gezonde dosis humor, in tegenstelling tot de teneur van de mainstream media tegenover de Gele Hesjes, die maar al te vaak met onzuivere middelen proberen om de beweging in een kwade reuk te zetten, terwijl de overgrote meerderheid van de Fransen de beweging niet alleen steunt, maar ook nog dezelfde grieven en dezelfde eisen heeft.

Kortom, een mooi voorbeeld van citizen journalism!

Week 18 van de volksopstand van de Gele Hesjes biedt de Franse samenleving een vreedzame uitweg uit de crisis die haar al sinds november 2018 in zijn greep houdt.

De Gele Hesjes hebben voor het aanstaand weekend van 16 en 17 maart een extra grote mobilisatie aangekondigd, die samenvalt met het einde van het ‘nationale debat’ dat de regering heeft gehouden over de hervorming van het land. Dat debat wordt door de Gele Hejses gezien als een afleidingsmanoeuvre, omdat president Emanuel Macron niet rechtstreeks met de Gele Hesjes in gesprek gegaan is en hun eisen inhoudelijk niet of nauwelijks aan bod zijn gekomen.

De opening die is ontstaan is te danken aan de vreedzaamheid en vastberadenheid van de meerderheid van de Gele Hesjes die onvermoeid en gesteund door de meerderheid van de Franse bevolking zijn blijven demonstreren voor directe democratie en constitutionele hervormingen.

13.095 rubberen kogels

Zij hebben daarmee een golf van politiegeweld over zich afgeroepen, waardoor de arrogantie van de macht zichtbaar werd. Staatssecretaris van Binnenlandse zaken Laurent Nunez verklaarde op 7 maart dat de Franse politie sinds het begin van de demonstraties 13095 rubberen kogels heeft afgevuurd en er 2200 gewonden zijn gevallen. .

Er zouden meer dan 80 onderzoeken lopen naar excessief politiegeweld, maar het politiegeweld woedt gewoon voort, zoals bijvoorbeeld dit weekend in Quimper, waar een Geel Hesje door de politie met 5 tegen 1 tegen de grond gewerkt werd en vervolgens uitgebreid geschopt en geknuppeld. Dat is te zien op de Twitter-account van David Dufresne, die getoond wordt op RT France. Dus ondanks die lopende onderzoeken zijn de instructies van de politie-agenten niet effectief gewijzigd.

Open brief oogartsen

Op zondag 10 maart publiceerde Le Journal de Dimanche een open brief van 35 oogartsen met het verzoek aan president Emanuel Macron om een moratorium af te kondigen op het gebruik van rubberen kogels, omdat dit wapen ‘dikwijls ongeneeslijke beschadigingen’ aan het oog veroorzaakt. Tenminste 22 Fransen hebben tot nu toe door dit wapen een oog verloren. Dat komt omdat de politie instructies heeft om ermee op hoofdhoogte te mikken. De medische specialisten hadden besloten tot publicatie van hun brief, nadat zij geen reactie van het de president hadden mogen ontvangen.

VN worden wakker

Ook de Verenigde Naties hebben, nadat ze 5 maanden lang opvallend stil waren, een standpunt ingenomen ten aanzien van de gewelddadige repressie van de vreedzame elementen van de beweging. De Hoge Commissaris voor Mensenrechten, mevrouw Michelle Bachelet (Chileense, ondanks haar Frans klinkende naam) riep Frankrijk op 6 maart op om ‘de dialoog te zoeken” met de Gele Hesjes en een ‘diepgaand onderzoek’ in te stellen naar ambtsmisbruik en excessief geweld van de Franse politie tijdens de demonstraties van de Gele Hesjes.

Als gematigd socialiste en voormalig president van Chili (2006-2010 en 2014-2018) weet Bachelet alles van een gewelddadige reactie van een repressief regime tegen een opkomende hervormingsbeweging. Elke Chileen weet nog hoe in Chili de (te) linkse Salvador Allende werd verjaagd door de (te ) rechtse Augusto Pinochet en het land vervolgens in een militaire dictatuur verzeild raakte. Chili heeft nog het geluk gehad dat de militaire dictator Pinochet vrijwillig is teruggetreden, waardoor het land niet uit elkaar is gevallen en het relatief zelfs goed doet in Latijns-Amerika.

Zij blijkt mede door die ervaring goed aan te voelen, wat de vreedzame meerderheid van de Gele Hesjes beweegt: “In Frankrijk protesteren de Gele Hesjes tegen wat zij beschouwen als hun uitsluiting uit het economische leven en van deelname aan publieke aangelegenheden”, aldus de Hoge Commissaris.

Media als afdeling communicatie van de regering

Een tweede fenomeen dat door de vastberadenheid van de Gele Hesjes aan het daglicht is getreden, is de partijdigheid van de media. Terwijl de meerderheid van de Franse bevolking de Gele Hesjes steunde en nog steeds steunt, schilderden en schilderen de verschillende gevestigde media – met name televisiezenders en dagbladen – de beweging af als extremisten van linkse of rechtse snit. Zij laten bijvoorbeeld een groepje plunderaars zien, maar niet Gele Hesjes die winkels beschermden tegen plundering. Zij tonen 15 herrieschoppers op een demonstraties, maar niet de duizenden vreedzame demonstranten.

Meer dan de helft van de Fransen meent dat de media een onjuist beeld hebben gepresenteerd van de demonstraties van de Gele Hesjes.

Op zich is veel van wat de media tonen juist, maar zij liegen door weglating. Zij tonen niet of nauwelijks de beelden van situaties, waarbij de politie de partij is die zonder geldige reden traangas en rubberen kogels tegen de demonstranten inzet. Die gevallen zijn uitgebreid gedocumenteerd op de social media, maar tot nu toe alleen te zien bij de alternatieve media op internet of bij RT France.

Dat geldt helaas ook voor een groot deel van de Nederlandse media. Als nu.nl schrijft dat de Gele Hesjes de politie bekogelden en de politie reageerde met traangas en rubberen kogels, weet u op basis van ervaring dat er een kans van 70% is dat dit bericht is overgenomen van een persbureau en dat u op de social media bewijs kunt vinden dat de demonstranten óf helemaal niets gegooid hebben óf pas zijn gaan gooien nadat de politie het geweld had geïnitieerd.

Het eindresultaat is dat de beeldvorming van de gevestigde media toch wel haaks staat op de realiteit, waarvan u zich kunt vergewissen, als u zelf het juiste bronmateriaal op internet verzamelt. Er is dus naast directe democratie, waarmee het volk kan gaan bijdragen aan het maken van beleid, ook een ‘democratisering’ van de media nodig, waarbij ‘citizen journalists’ er zelf op uit trekken, reportages maken en die op internet publiceren.

De gevestigde media kunnen nog honderd jaar voortbestaan, maar het is belangrijk dat er daarnaast onafhankelijke journalistiek ontstaat. Die twee kunnen parallel naast elkaar bestaan en concurreren om kijkers, lezers en financiering.

Frankrijk geeft Europa hoop

Als deze ontwikkelingen van democratisering van de politiek & media en herstel van soevereiniteit zich doorzetten, is er een kans dat ook de ideologische en geopolitieke tegenstellingen tussen de landen zullen afnemen.

In Frankrijk zal zeker een hervorming van de grondwet plaatsvinden. Goedschiks of kwaadschiks. Dat is nu eenmaal de dynamiek die uit de vastberadenheid van de beweging van de Gele Hesjes valt af te lezen.

Het land is bezig zichzelf op te richten en opnieuw uit te vinden. Het doet dat in zijn worsteling met centripetale en nihilistische krachten als het geleidelijke verlies van soevereiniteit aan de Europese Unie en het verlies van banen aan lage loonlanden. Frankrijk zal al deze tegenslagen overwinnen en weer een voorbeeld voor Europa worden.

Het journaal van France 3 laat een foto zien van een bord dat een demonstrant omhoog houdt met daarop ‘Macron’.

In werkelijkheid staat op het bord ‘Macron dégage’ (=’Macron ophoepelen’).

Dus dit staat daadwerkelijk op het bord:

… en dit toont het journaal van France 3 aan zijn kijkers:

Doordat de redactie van het journaal de afbeelding gefotoshopt heeft, krijgt de tekst op het bord een tegengestelde betekenis. Het lijkt nu alsof de demonstrant zijn steun betuigt aan Macron, terwijl de demonstrant in werkelijkheid roept om het aftreden van Macron.

Orwelliaanse manipulatie van de beeldvorming.

Gelukkig werd de redactie betrapt – had er iemand een tweede foto van de demonstratie? – en moest het journaal een dag later zijn excuses aanbieden aan de kijker.

De tekst ‘ophoepelen’ was volgens de presentatrice ‘weggevallen’ door ‘een menselijke fout’.

We hebben twee rapportages van de onafhankelijke media voor u uitgezocht ten aanzien van het 9e weekend van de revolutie.

De eerste is van Wearegchange.org met Luke Rudkowski die terug is in Parijs, na zijn eerdere voortreffelijke rapportages van december. De reportages van Wearechange.org uit Frankrijk worden overigens door de algoritmes van Youtube automatisch omlaag geplaatst in de zoekresultaten, zodat ze niet of nauwelijks verschijnen in de rechter kolom van aanverwante en aanbevolen video’s en U ze minder makkelijk vindt op Youtube.

In de reportage van Les média pour Tous van Vincent Lapierre ziet u voorbeelden van de DDR-achtige propaganda van de Franse media.

Dit is een voorbode van de EU-dictatuur, waar uw kinderen en uw kleinkinderen in zullen opgroeien, als u doorgaat met niets doen.

Vijf politie-agenten knuppelen weerloze vrouw op haar hoofd. Vrouw smeekt agenten in shock om te stoppen. Agenten knuppelen door. Vanaf 1 minuut en 40 seconden. Waarschuwing: misselijkmakend.

Als u de beelden ziet, krijgt u zelf zin om de politie-agenten te lijf te gaan. Het is een wonder dat de Gele Hesjes nog niet aan het moorden zijn geslagen.

De Franse regering instrueert de politie om stelselmatig wreedheden te begaan tegen vreedzame Gele Hesjes, met de bedoeling om de Gele Hesjes te radicaliseren, zodat deze instinctieve volksopstand tegen de EU-dictatuur in diskrediet kan worden gebracht en vervolgens manu militari kan worden onderdrukt, voordat hij overslaat naar andere lidstaten en het project van de ‘Verenigde Staten van Europa’ definitief van de baan is.