Vremja (= tijd), het journaal van de grootste Russische televisiezender, Pervyi Kanal (Channel One), besteedt in het bulletin van 21 uur van 12 augustus 2019 aandacht aan de dood van de Amerikaanse miljardair Jeffrey Epstein. Die zou zijn omgekomen door ophanging in een gevangenis in New York, in afwachting van zijn herberechting voor tientallen gevallen van pedofilie en mensenhandel.

https://www.1tv.ru/news/issue/2019-08-12/21:00#11

Vremja noemt Epstein ‘de man die te veel wist’, gezien alle grote namen in zijn adresboekje, – je zou bijna zeggen, zijn ‘Rolodex’ – en noemt zijn vermeende zelfmoord ‘raadselachtig’.

Het journaal karakteriseert de dood van Epstein als de ‘dramatische finale’ van het leven van de ‘bescheiden wiskundeleraar’ die zich opgewerkt had tot ‘wolf van Wallstreet’. Vremja toont fragmenten van interviews met Michelle Licata, Virginia Roberts en Courtney Wild, slachtoffers, die verklaarden dat zij als meisjes van 14-15 jaar oud door Epstein en zijn high society gasten waren misbruikt.

Vremja bericht verder dat Epstein, in ruil voor strafvermindering, bereid zou zijn geweest om een verklaring af te leggen over ‘zeer invloedrijke lieden’. Het journaal interviewt een journaliste van de Miami Herald, de mainstream krant die na de onafhankelijke internet-publicist Mike Cernovic de belangrijkste rol heeft gespeeld in de berichtgeving die heeft geleid tot de herberechting van Epstein.

Vremja laat de conservatieve Afro-Amerikaanse komiek Terrence K. Williams aan het woord die, ere wie ere toekomt, een maand geleden had voorspeld dat Epstein zou worden verzelfmoord. Williams stelt je je onmogelijk kunt ophangen, als je onder suicide watch (zelfmoordpreventie) staat. “Je kunt jezelf toch niet met een servetje ophangen?”, vraagt Williams zich af.

Vremja meldt verder dat er geen video-opnames van de zelfmoord zijn, omdat de camera’s niet gefunctioneerd zouden hebben, dat Epstein ondanks zijn eerdere zelfmoordpoging twee weken geleden, alleen en zonder celmaat in een cel geplaatst was en dat er, officieel wegens personeelsgebrek, geen adequaat toezicht op hem was gehouden.

Vremja noemt bij naam celebrities als Woody Allen, Prince Andrew, Tony Blair en Bill Clinton, die tenminste 26 keer op de Lolita-express meegevlogen heeft.

Kortom, u ziet bij Vremja alles wat u op het NOS-journaal niet te zien krijgt.

De Hongaarse journalist István Lovas is op 11 juni 2018 overleden, enkele dagen nadat hij in de Hongaarse mainstream media over de Bilderberg-groep bericht had.

Het nieuws van de dood van Lovas werd op het blog van columnist Zsolt Bayer bekend gemaakt. Lovas is / was – het voelt alsof hij er nog is – een zeer bekende journalist aan de rechter zijde van het Hongaarse medialandschap.

Hij schreef een media monitor voor de conservatieve internetportal Magyar Idők (=Hungarian Times) en was host van het discussie-programma Sajtóklub (=Persclub) op Echo TV.

De Bilderberg-groep is een verzameling van invloedrijke personen uit de Westerse politiek, het Westerse bedrijfsleven, de Westerse financiële wereld en de Westerse media die eenmaal per jaar in wisselende samenstelling bijeenkomen om in het geheim over belangrijke beleidsvraagstukken te discussiëren.

Wat op de Bilderberg-conferenties wordt besproken, wordt later vaak omgezet in beleid en opkomende politici kunnen daar netwerken, waarna ze later vaak in leidende functies terechtkomen.

De Westerse media negeren de Bilderberg-conferenties massaal, waardoor de berichtgeving daarover terechtkomt bij de alternatieve media. De reden daarvan is dat eindredacteuren van belangrijke kranten op de conferenties worden uitgenodigd, de geheimhouding stilzwijgend accepteren en hun journalistieke plicht uiteindelijk verzaken in ruil voor de kick van het handje schudden met een voormalige Amerikaanse president.

Met zijn berichtgeving in de Magyar Idők en op Echo TV doorbrak Lovas het taboe dat er in de mainstream media niet over de Bilderbergers gesproken mag worden.

In zijn media monitor van 6 juni 2018 schreef Lovas over de Bilderberg-conferentie 2018 die een dag later in Turijn zou aanvangen. Na bestudering van de agenda en de gastenlijst van de conferentie, kwam hij tot de zorgwekkende conclusie dat het nationaal-conservatieve Hongarije van Viktor Orbán  op het menu stond voor regime-change.

In zijn media monitor van 8 juni schreef Lovas dat het hoofddoel van de conferentie was om consensus te creëren voor de gewenste en naderende confrontatie met Rusland.

Op 9 juni om 20:51 uur publiceerde Lovas een kort bericht, waarin hij mededeelde dat direct nadat hij zijn eerste Bilderberg-artikel had gepubliceerd, zijn email werd gehackt.

De hacker stuurde vervolgens uit naam van Lovas emails met obscene teksten naar een van zijn politieke tegenstanders, de heer Péter Ungár, waarna de nep-emails snel over internet verspreid werden. Lovas vroeg zich af of het bericht, waarin hij stelt dat niet hij, maar de hacker de emails verstuurd had, evenveel verspreiding zou vinden als de valse berichten.

Dat was zijn laatste bericht. Een dag later, in de nacht van 10 op 11 juni, overleed hij.

Na een uur komt de internationale situatie aan bod met een vraag over de schijnbaar niet-aflatende sancties van het Westen tegen Rusland en hoe de Russen uit die situatie kunnen komen.

President Vladimir Poetin herhaalt dat de aantijgingen en de sancties tegen Rusland een instrument van containment (сдерживание) vormen. De aantijgingen creëren een basis van waaruit de ontwikkeling van Rusland kan worden ingeperkt, want dat is het doel van de exercitie.

De reden dat men de groei van Rusland wil inperken, is dat men het land als concurrent ziet.

Poetin ziet dit als een ‘onjuiste’ politiek, alleen al omdat je de ontwikkeling van geen enkel land moet inperken, zeker niet van Rusland. Hoe meer landen zich ontwikkelen, hoe beter dat is voor de wereldeconomie, redeneert Poetin.

Daarom moeten de VS en Rusland streven naar een beleid van ‘constructieve samenwerking’. Rusland zal daarbij zijn economische belangen behartigen en zijn veiligheid niet uit het oog verliezen, maar is bereid tot het sluiten van compromissen.

Op de vraag of er een Derde Wereldoorlog komt, antwoordt de president met een citaat van Albert Einstein: “Ik weet niet met wat voor wapens de derde wereldoorlog gevochten zal worden, maar de vierde wereldoorlog wordt met stokken en stenen gevochten”.

Zo’n oorlog zou het einde van de  beschaving betekenen, waarschuwt Poetin, en daar zouden meer acteurs in de internationale arena zich bewust van mogen zijn.

Poetin herhaalt opnieuw zijn standpunt dat er sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog weliswaar kleinschalige oorlogen zijn geweest, zoals die in Vietnam, Korea en recent het Midden-Oosten, maar geen mondiale conflicten en dat dit te danken was aan de strategische pariteit tussen de leidende militaire mogendheden in de wereld.

“En het is niet prettig wat ik nu ga zeggen”, vervolgt Poetin, “maar de vrees voor wederzijdse vernietiging zorgde ervoor dat de leiders van de supermachten zich inhielden en dwong de partijen om elkaar te respecteren.”

De eenzijdige opzegging door de VS in 2002 van het ABM-verdrag [over de beperking van anti-ballistische raketten die gebruikt werden om gebieden te verdedigen tegen atoomraketten], is een poging om die strategische pariteit af te breken, herhaalt de president.

De Russische strijdkrachten zijn daardoor genoopt om er alles aan te doen om dat evenwicht te behouden. Dat gezegd hebbende, vervolgt de president, wil ik opnieuw wijzen op de noodzaak van een stelsel, waarmee de Europese veiligheid kan worden gewaarborgd.

Na dit onderwerp volgt een vraag aan Poetin, waarom hij geen sancties tegen de Baltische staten treft wegens de aanhoudende discriminatie van de Russische minderheden aldaar. Poetin antwoordt dat sancties niet het antwoord vormen en de situatie alleen maar erger maken.

Vervolgens komen de recente Amerikaanse staalheffingen ter tafel, die volgens Poetin in feite ook als een vorm van sancties gezien kunnen worden en wordt de affaire Skripal herkauwd, waarbij Poetin herhaalt dat de uitgeruilde dubbelspion niet het slachtoffer geweest is van een militair zenuwgas, omdat hij dan binnen enkele minuten of zelfs seconden zou zijn overleden, hetgeen Godzijdank niet gebeurd is.

Op de volgende vraag over de problemen die Russische ondernemingen in het Westen ondervinden, antwoordt Poetin  dat ze  ‘margin-calls’ krijgen en legt geduldig uit wat dat zijn.

Na een korte vraag over de situatie in de Oekraïne, waar de regering volgens Poetin  de zaken niet onder controle heeft omdat zij geteisterd wordt door corruptie, wordt de draad weer opgevat bij de binnenlandse onderwerpen.

Poetin verzekert bloggers dat zijn regering Youtube en Instagram niet gaat verbieden en dat interventies van de regering op dit gebied alleen betrekking hebben op accounts van terroristische organisaties.

Daarna blijkt dat Rusland ondanks zijn uitgestrektheid ook een nijpend woningtekort kent. De kersverse minister van Bouw & Sociale woningbouw Vladimir Jakoesjev wordt op het matje geroepen, maar blijkt goed voorbereid. Hij komt met een uitgewerkt plan, waarbij de overheid een worst voor de neuzen van de bouwbedrijven bungelt – die in Rusland al even weinig  worden vertrouwd als in Nederland – maar het geld pas vrijgegeven wordt als de nieuwbouw is opgeleverd. Ondertussen liggen de projectontwikkelaars aan het kredietinfuus van de banken en pas als ze gepresteerd hebben worden de leningen opgeheven, komt het overheidsgeld vrij en wordt de winst uitgekeerd.

Op deze wijze wil Jakoesjev, die energiek op de vragen van Poetin antwoordt, de woningmarkt ‘opkuisen’ en de ‘piramidestructuur’ op de woningmarkt aanpakken.

Jakoesjev dekt zich slim in door tussen neus en lippen door de doelstelling van de regering om 120 miljoen m2 woonruimte per jaar te realiseren ‘zeer ambitieus’ te noemen en is zo op dreef dat de presentator opnieuw moet ingrijpen om naar het volgende thema te kunnen gaan, namelijk hypotheekfinanciering.

Daarna komen nog zaken aan bod als cryptocurrencies, elektrische auto’s, vuilnisophaaldiensten, recyclen van afval en is de Directe Lijn met Vladimir Poetin van 2018 eigenlijk voorbij voordat je het beseft.

Op donderdag vond de jaarlijkse televisie-uitzending ‘Directe Lijn met Vladimir Poetin‘ plaats, waarbij burgers vragen kunnen stellen aan het staatshoofd van de Russische Federatie.

Het programma werd uitgezonden door de twee grootste televisiezenders Pervyi Kanal (Channel One) en Rossia 1 (Russia 1), alsmede door Rossia 24 en de radio-zenders Vesti FM, Radio Rossia en Mayak.

De uitzending duurt vierenhalf uur, maar met een kopje thee na twee uur is het goed te doen. Directe Lijn 2018 komt drie weken nadat de nieuwe regering is aangetreden en een week voor aanvang van het wereldkampioenschap voetbal in Rusland.

De meeste burgers stellen hun vraag via een speciaal telefoonnummer dat ze kunnen bellen of waarnaar ze een tekstbericht of videobericht kunnen sturen. Andere vragen worden per email gestuurd of via de sociale media gesteld.

Dit jaar zijn er volgens de programmamakers meer dan 2 miljoen vragen gesteld, waaruit een selectie is voorgelegd aan de president.

Om alle vragen te verwerken, waren enkele tientallen telefonistes aangesteld die al 10 dagen bezig zijn met het verwerken van de vragen die ze binnenkrijgen.

De president wordt ontvangen door een team van twee door de wol geverfde presentatoren,  Andrej Kondrasjov en Kirill Klejmjonov, die met hem aan tafel zitten en hem de vragen voorleggen.  Kondrasjov was politiek verslaggever in het Kremlin en is presentator van het nieuwsprogramma Vesti. Klejmjonov is de anchorman van Vremja (Channel One), het belangrijkste journaal in Rusland.

Waar de heren aan tafel zitten lopen gastvrouwen Tatjana Remozova en Natalia Juliyeva  door de studio om de studiogasten aan het woord te laten.

Zij gaan elegant gekleed in respectievelijk een gele en een blauwe jurk, oftewel de kleuren van de Oekraïense vlag.

Het programma heeft een nieuw format, waarbij de president via video-conference live and direct contact kan hebben met zijn ministers, de vice-premiers en de gouverneurs, de door hem benoemde bestuurders van de 46 Russische provincies.

Zo kan hij vragen van burgers direct neerleggen bij de verantwoordelijke bewindspersoon.

De president heeft zijn kabinet en zijn gouverneurs gevraagd om gedurende de hele uitzending in hun werkkamers standby te blijven, waaruit het belang blijkt dat hij aan dit jaarlijkse communicatiemoment met zijn electoraat hecht.

Directe Lijn 2018 begint met de vraag hoe het land ervoor staat. Poetin is voorzichtig optimistisch, met name doordat de economie in het eerste kwartaal van 2018 met 1,5% gegroeid is en het overschot op de handelsbalans, bij een buitenlandse schuld van slechts 20%, van 120 naar 150 miljard roebel gestegen is. Samen met een historisch lage inflatie doet dat Poetin hopen op een verdere economische groei.

De president verklaart dat het doel van de nieuwe regering is om Rusland in de top 5 van de wereldeconomieën te brengen (momenteel 8) en de gemiddelde leeftijd van de bevolking te verhogen. Hij wijst er met niet misplaatste trots op dat het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft sinds het jaar 2000 is gehalveerd.

Dan komen we bij de eerste serieuze vraag, die veel inzenders bezig hield, namelijk waarom de benzineprijs zo hoog ligt. De vraag wordt bij de president neergelegd door een videobericht van vrachtwagenchauffeur Aleksej Karavajev uit Sint Petersburg, handsfree vanuit de cabine. “Vladimir Vladimirovitsj, zegt u mij alstublieft. Hoe lang blijven de prijzen voor benzine en diesel nog stijgen? 45 roebel per liter, dat is niet vol te houden. Kunt u daar niets tegen doen? Op 18 maart hebben we een duidelijke keuze gemaakt. Het het hele land heeft op u gestemd. Dan kunt u de stijging van de benzineprijzen toch wel tot staan brengen?”

Poetin antwoordt: “‘Aleksej, dank u voor uw vraag. U heeft wellicht opgemerkt dat de regering al maatregele getroffen heeft om dit probleem op te lossen. Ik ben het met u eens. Wat u metterdaad meemaakt, is onacceptabel. Het is niet correct, maar u moet weten dat het een gevolg is van onnauwkeurige regulering in de energiesector en dan druk ik mezelf nog zacht uit’.

Poetin legt uit dat de olieprijzen op de wereldmarkt gestegen zijn en dat de Russische raffinaderijen dat voordeel missen, als ze brandstof reserveren voor de binnenlandse markt. Dat gemis compenseren ze deels middels een prijsstijging. De regering zit echter niet stil en heeft de accijns op benzine met een derde verlaagd en de voor de zekerheid de kartelwaakhond bovenop de prijsstijgingen gezet.

“Maar om de mening van een deskundige te horen die direct verantwoordelijk is voor deze kwestie”, vervolgt Poetin, “kunnen we ons wenden tot de minister van Energie van de Russische Federatie”

“Nu direct’, vraagt Andrej Kondrjasjov?”

“Ja”, oppert Poetin, “Ik weet dat uw programmaleiding heeft aangekondigd dat we met een nieuw format werken, en ik heb mijn collega’s in de regio gevraagd om online te blijven in hun werkkamers, gedurende de uitzending van Prjamaja Liniya, dus als we Aleksandr Valentinovitsj in de uitzeding kunnen krijgen, kunnen we hem vragen wat er precies aan de hand is”.

“Laten we dat doen”, zegt Kondrasjov.

Aleksandr Valentinovitsj Novak verschijnt in beeld en legt uit dat zijn ministerie al maatregelen heeft genomen en dat prijzen aan de pomp vanaf eind mei de facto niet meer gestegen zijn. Er zijn duidelijke afspraken gemaakt met de oliebedrijven over de hoeveelheid olie die voor de binnenlandse markt gereserveerd moet worden, zodat er geen tekorten ontstaan.

Poetin kijkt weg, maakt aantekeningen, maar is relatief mild tegen zijn jonge minister.

Dan vraagt hij vice-premier Dmitri Kozak, bijgenaamd de ‘Cheshire kat’ vanwege zijn opvallende oogopslag,  in de uitzending. Dmitri Nikolajevitsj verschijnt direct en stamelt zenuwachtig dat zijn departement er alles aan doet, natuurlijk met de oliebedrijven in gesprek is en dat er de laatste twee weken 20% meer brandstof op de markt gekomen is. Daarbij heeft hij zijn handen gevouwen voor zich op het bureau liggen en lijkt hij op een spiekbriefje te kijken dat door de onderarmen aan het zicht onttrokken wordt. Hij ratelt door totdat hij door Klejmjonov onderbroken wordt. De zenuwen blijken voor niets, want Poetin is opnieuw mild.

Daarna komt het wereldkampioenschap voetbal aan bod en mag Valeri Gazzajev, de succestrainer die met CSKA Moskou drie bekers en een UEFA-cup gewonnen heeft, een vraag stellen. Gazzajev vraagt wat er met de speciaal gebouwde en uitgebreide voetbal-infrastructuur gaat gebeuren als het WK voorbij is.

Poetin verzekert hem dat hij eraan zal meewerken dat het Russische voetbal ook na het WK niet verstoken zal blijven van steun van de regering.

Vervolgens komt een moeder van drie kinderen aan bod, die zich beklaagt dat ze niet in aanmerking komt voor voorrang bij de aankoop van een perceel. Haar gezin staat op de gewone wachtlijst, samen met gezinnen met een of twee kinderen. Urgentie geldt namelijk pas vanaf gezinnen met vier kinderen.

Poetin roept de gouverneur van Tomsk, waar de dame woont, op het matje en deze belooft haar persoonlijk te ontmoeten en voor een oplossing van het probleem te zorgen.

Poetin  belooft dat  hij zal kijken of er ook in algemene zin iets voor gezinnen met drie kinderen gedaan kan worden qua  wetgeving voor wachtlijsten.

Tot zover de eerste van twee monitors over de Directe Lijn 2018. De tweede volgt donderdag.

Vanaf januari 2018 gaat de Koninklijke Bibliotheek (KB) onze website archiveren en voor langere termijn bewaren. De KB heeft een afdeling ‘Webarchivering’ die delen van het digitaal erfgoed bewaart.

Zij heeft in het kader van haar taakstelling een selectie gemaakt van websites die als verzameling een representatief beeld geven van de Nederlandse cultuur, geschiedenis en samenleving op het internet.

Uw website michielklinkhamer.com valt binnen die selectie.

De gearchiveerde websites zijn in te zien bij de KB en in de toekomst ook via internet.

Wij juichen het initiatief van de KB toe en zijn haar erkentelijk voor haar keuze om michielklinkhamer.com in haar selectie op te nemen.

Met vriendelijke groet,

De redactie.

Sinds 1987 publiceert NRC Handelsblad wekelijks een cryptogram van Jelmer Steenhuis met de naam ‘Scrypto’.

Steenhuis nam de cryptogram over van voormalig hoofdredacteur Henk Scheltes en voegde ‘als stil eerbetoon’ aan zijn illustere voorganger de letter S aan de naam van de puzzel toe. Zo ontstond  de benaming ‘Scrypto’.

Op zijn website zegt Steenhuis verder over de naamsverandering: “Ik heb geprobeerd die S symbool te maken van Speels, Spannend, Scherp, Smaakvol, Spits, Spraakmakend, Sterk en Scabreus”.

Steenhuis heeft in 30 jaar een indrukwekkende serie scrypto’s  neergezet. Nu hij – sensitief voor symboliek als hij blijkt te zijn – wellicht na 30 of 33 jaren  gaat stoppen, zullen wij als stille saluut aan de scrypto-meester ter aanvulling op bovengenoemde opsomming een achttal adjectieven bedenken, dat eveneens begint met de letter S en dat koppelen aan een summiere selectie van de meest sublieme scrypto’s van de afgelopen 30 jaar.

We beginnen met de Sardonische Scrypto  van 11 mei 2002. Dat was vijf dagen na de moord op politicus Pim Fortuyn en één dag na diens begrafenis.

Een greep uit de 26 omschrijvingen en oplossingen:

• ‘Die tragische figuur is slecht nieuws in Scheveningen’ (antwoord:  ‘Pierrot’)
• ‘Verbaasd dat je op dit moment geen energie hebt’ – (‘nou moe’)
• ‘Serie rookwaren voor de naaste toekomst – (‘pijplijn’)
• “Te ambitieus programma van de kok – (‘geen haalbare kaart’)
• ‘Passend getatoeëerd – (‘op het lijf geschreven’)
• ‘Werkman die steeds ongewenster is in openbare ruimten -(‘roker’)
• ‘Zuur voor de verliezer (‘inmaakazijn’)
• ‘Partijkader – (‘lijst’)
• ‘Hé vogel, ga eens even ergens anders staan – (‘verhip’)
• ‘Ruimtewandeling – (‘mars’)

Wat krijgen we nou? De zaterdagpuzzel staat vol met toespelingen op de zojuist overleden en door het NRC volop ‘geridiculiseerde’ politicus!

• ‘slecht nieuws’ in ‘Scheveningen’ – waar de ambtswoning van de minister-president van Nederland zich bevindt – betekent dat het premierschap van  de heer Fortuyn ongewenst was
• de ‘tragische figuur’ is natuurlijk de idealistische politicus, die zo onverwacht en vroegtijdig uit ons midden is verdwenen
• een ‘serie rookwaren’ is een toespeling op de sigaren die Fortuyn regelmatig in zijn mond stak en de oplossing ‘pijplijn’ een toespeling op zijn openlijk beleden homoseksuele geaardheid
• en de werkman die ‘steeds ongewenster’ was ‘in openbare ruimten’ – antwoord ‘roker’ – is natuurlijk dezelfde sigarenliefhebber.
• in ‘verbaasd dat je op dit moment geen energie hebt’ lijkt Steenhuis zich direct tot de ziel van de vermoorde politicus te richten
• Fortuyn had inderdaad een ‘te ambitieus programma’ dat inderdaad ‘geen haalbare kaart’ is gebleken
• Volkert van der Graaf, die voor de moord is veroordeeld en aan wie de schoten door hoofd en nek van Fortuyn worden toegeschreven, heeft de al te ambitieuze politicus inderdaad ‘passend’, dat wil zeggen verdiend, ‘getatoeëerd’
• Zo vlak voor een voorspelde verkiezingsoverwinning, is het inderdaad ‘zuur’ dat de politicus geen winnaar, maar ‘verliezer’ is geworden. Want met zes kogels in je lijf, kun je natuurlijk moeilijk een regering vormen
• Een ‘ruimtewandeling’ is inderdaad wat Fortuyn in het hiernamaals aan het maken was op dat moment
• ‘Verhip’ en ‘Nou moe’ bagatelliseren het misplaatste verdriet om het verlies van de politicus, net zoals de Krekel op de voorpagina van het NRC Handelsblad een dag eerder deed (‘Nederland schiet vol’ door ‘W.A. Treurniet’ uit ‘Rotterdam’), waar trouwens ook een beetje de stoute signatuur van Steenhuis aan af te lezen valt
• en de oplossing ‘Lijst’ voor de omschrijving ‘Partijkader’ heeft natuurlijk betrekking op de enkele weken daarvoor door Fortuyn haastig in elkaar geflanste politieke partij Lijst Pim Fortuyn, die zijn naam droeg.

De krant die zelf voorop loopt bij de gelijke participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt in het algemeen en in topfuncties in het bijzonder, blijkt zelf maar een klein deel vrouwen in dienst te hebben.

Nemen we het colofon van 15 augustus 2015 als bron, dan blijkt dat de topposities door mannen worden bekleed.

De hoofdredacteur is een man, de plaatsvervangend hoofdredacteur is een man en de centrale redactie bestaat uit vijf mannen en één vrouw.

Overtuig uzelf: omdat je het tegenwoordig op basis van naam alleen nooit helemaal zeker kunt weten, hebben we de foto’s bijgesloten.

De centrale redactie:

Dus het staatshoofd, de premier en vijf zesde van het kabinet bestaat uit mannen. Dat is mager.

Bij de verslaggeverij doen vrouwen het beter, daar is het min of meer 50-50. Maar dat is het enige onderdeel van de redactie, waar de man-vrouw verhouding een afspiegeling van de bevolking vormt.

Bij de redactie binnenland gaat het weer mis: vijf mannen, één vrouw.

Van de vrouwelijke participatie bij de buitenlandcorrespondentie word je ook niet vrolijk: twaalf mannen tegenover drie vrouwen.

Bij de politieke redactie is het zes tegen twee, bij de redactie economie is het tien tegen twee: meent men bij de Volkskrant soms dat vrouwen geen verstand van de economie hebben of konden ze niemand vinden?

De sportredactie, tenslotte, is een 100% mannenbolwerk.

Wat is de reden van de oververtegenwoordiging van mannen en de ondervertegenwoordiging van vrouwen bij de Volkskrant? Konden ze geen geschikte kandidaten vinden of hebben ze een voorkeur voor mannen?

Het blad zou de verhouding man-vrouw zo snel mogelijk weer in evenwicht moeten brengen.

En hoe zit het met de overige minderheden?

Is de Volkskrant percentueel gezien niet een stuk blanker dan de Nederlandse bevolking? Je moet in het colofon met een vergrootglas zoeken naar namen die duiden op journalisten van Marokkaanse, Turkse of Surinaamse afkomst.

En hoe zit het met de seksuele minderheden?

Hoeveel lesbische vrouwen hebben een plaatsje bij de Volkskrant? En hoeveel homoseksuele mannen?

Het zou de krant sieren als zij intern onderzoek zou verrichten naar de laatste twee categorieën (etnische en seksuele minderheden) en openheid van zaken zou geven.

Waarbij zij opgemerkt dat – hypothetisch gesproken – twee Surinaamse journalisten niet de noodzaak wegnemen voor een Turkse geluid of een Marokkaanse invalshoek. En dat – opnieuw hypothetisch gesproken – het feit dat er bijvoorbeeld twintig homoseksuele mannen werken, niet de rechten wegneemt van de lesbische vrouwen om ook proportioneel vertegenwoordigd te zijn in een van de grootste dagbladen van dit vooruitstrevende land.