De ideologische indoctrinatie van leerlingen in het basisonderwijs is de laatste jaren in een stroomversnelling terechtgekomen.

Dat komt mede doordat de overwegend linkse sector zich zorgen maakt over de opkomst van de verrechtsing van de samenleving. Het Nederlandse electoraat kiest VVD en PVV, terwijl de onderwijssector PvdA, GroenLinks en SP stemt. De radicale SP was onlangs zelfs  de grootste partij in het onderwijs.

Het valt het meest op door een drietal ontwikkelingen: het verplicht stellen van het vakonderdeel “Nieuwsbegrip”, de installatie van ‘digiborden’ in de klas en de invoering van het “continurooster” in het kader van de “permanente educatie”.

Onder de ambtenaren op het departement van onderwijs in Den Haag is een morbide consensus ontstaan over de noodzaak om de Nederlandse jeugd bloot te stellen aan alle ellende in de wereld. De ouders hebben daarbij het nakijken, want het vakonderdeel ‘Nieuwsbegrip’ heeft een verplicht karakter.

Je mag dus nu niet meer zelf bepalen of, hoe en op welke leeftijd  je schokkende gebeurtenissen in de wereld aan je kind wilt mededelen. De school heeft dat aspect van de opvoeding de ouders uit handen genomen en het zich toegeëigend.

Het is een publiek geheim dat de journalistiek in Nederland al sinds de jaren ’70 in linkse handen is. Volgens onderzoek van Mark Deuze, waarvan de bevindingen zijn vastgelegd in  Journalists in the Netherlands (2002), beschouwt 78% van de Nederlandse journalisten zichzelf als “een beetje links” tot “zeer links” van het centrum. En 1% als “rechts”.

Die scheve verhouding tussen links en rechts bestaat ook in het onderwijs. Het onderwijs is in demografisch opzicht een afspiegeling van de samenleving, maar in politiek opzicht niet. Onderwijzers snellen, net als de journalisten, voor de troepen uit en bereiden de toekomstige verlinksing van de Nederlandse samenleving voor.

Dat is over het hele spectrum, hetgeen verklaart waarom op een christelijke basisschool bij mij in de buurt een meisje dat zich verweert tegen een pestkop die haar in het oog prikt, van de juf op haar kop krijgt omdat ze “geen kanjer” is, terwijl het agressieve knulletje niet gestraft wordt.

Daarin herkennen wij de trend van “Frühseksualisierung” die via momenteel vanuit de Groenen in Europa geïntroduceerd wordt, alsmede de afkeer van zelfverdediging die sinds de jaren ’70 van de vorige eeuw door linkse rechtsgeleerden, officieren van justitie en dagbladen is uitgedragen.

Er is geen reden om aan te nemen dat die DDR-verhoudingen in de media anno 2015 radicaal veranderd zijn, anders hadden wij dat wel gemerkt. Er is evenmin reden om aan te nemen dat het in de journalistiek voor de jeugd anders is. Mijn ervaring met ‘schoolTV’ en ‘jeugdjournaal’ is, dat het net zo links, zo niet nog linkser is dan de overige nieuwsuitzendingen. Je komt er alle voordelen en alle nadelen van het linkse wereldbeeld tegen

Nieuwsbegrip is in de praktijk een vorm van politieke indoctrinatie, waarbij zowel bij de productie, als de selectie en de presentatie van de onderwerpen het linkse wereldbeeld wordt uitgedragen. Gebeurt dat niet expliciet, dan gebeurt het per suggestie. Een anekdotische greep van wat ik de afgelopen twee jaar (2012-2014) voorbij heb zien komen laat zich lezen als een lijst van absurditeiten uit het linkse wereldbeeld:
– “Michiel De Ruyter was de eerste Nederlander die een zwarte vriend had”. De Ruyter wordt  gepresenteerd als een voorloper, zo niet grondlegger van het multi-culturalisme. Dat verhaal gaat terug op een interpretatie van een schilderij van De Ruyter, waar een zwarte man op staat. In werkelijkheid was het midden 17e eeuw korte tijd mode om Afrikanen toe te voegen aan schilderijen, waarschijnlijk om de blankheid van de andere figuren te benadrukken, en heeft De Ruyter noch slaven, noch zwarte vrienden gehad. Het is bovendien een gemiste kans, want Rembrandt heeft een prachtig schilderij gemaakt van twee negers (“Twee moren”) waarin hij, in een tijd dat er in Europa nog gediscussieerd werd of negers nou mensen of dieren waren, de volle menselijkheid van zijn zwarte medemensen in hun gelaatstrekken tot zijn recht doet komen.

– “De blanken pakken in Afrika de beste stukjes land in”. Tja, dat is sinds lange tijd niet meer het geval. Eerder andersom: In Zimbabwe zijn honderden blanke boeren met stilzwijgende goedkeuring van de overheid vermoord en verjaagd en zijn hun boerderijen ingepikt door zwarte boeren.De blanke bevolking is er afgenomen van 300.000 in 1975 tot minder dan 50.000 in 2005.

– Bij kunstonderwijs wordt Vincent van Gogh gepresenteerd, maar nauwelijks zijn de zonnebloemen voorbij gekomen, of er wordt aan de arme kindjes verteld dat de man die die prachtige schilderijen gemaakt heeft, zelfmoord gepleegd heeft.

Los van het feit dat dit niet helemaal vaststaat – de Amerikaanse Van Gogh-kenners Steven Naifeh en Gregory White Smith concluderen in hun biografie Van Gogh: The Life^[13](oktober 2011) dat Van Gogh geen suïcide heeft gepleegd, maar dat het dodelijke schot moet zijn gelost tijdens een onduidelijk voorval met een groepje opgeschoten jongens die Van Gogh al dagen hinderlijk volgden – is het onverstandig om op die leeftijd het fenomeen zelfdoding te introduceren en al helemaal in de context met  zelfexpressie.

Na deze mededeling volgde de linkse verklaring van het fenomeen, namelijk dat ie dat gedaan had omdat hij het zo moeilijk had.

Daar klopt niets van: zelfmoord komt het meest voor in landen waar relatief weinig ontberingen zijn. De top vijf bestaat – opvallend genoeg – uit voormalige communistische landen (Litouwen, Wit-Rusland, Rusland, Kazachstan en Hongarije). In de top 50 staat verder een grote meerderheid van Westerse landen.

Onder aan de lijst staan landen als Jordanië, Honduras, Egypte, Peru en de Philippijnen. Zelfmoord komt dus juist meer voor in rijke landen met hun welvaart en sociale vangnetten, dan in landen met armoede, ziektes, onrecht, corruptie en burgeroorlogen, waar mensen het moeilijk hebben.

Zelfmoord komt vaak door depressies of andere geestelijke aandoeningen en die hebben soms een fysiologische oorzaak. Of door een verwrongen eergevoel. Mannen doen het ook 4x meer dan vrouwen. Als zelfmoord door fysiek of financieel leed zou komen, zouden vrouwen het even vaak moeten doen, als mannen. Hebben vrouwen het dan immers makkelijker dan mannen? Nee, natuurlijk niet. Ze hebben het net zo moeilijk en in een aantal landen zelfs meestal moeilijker dan mannen.

Door van zo’n schokkend sociaal fenomeen aan opgroeiende kinderen een valse verklaring aan te bieden, wordt onbedoeld een voorbeeld neergezet: als het te moeilijk wordt, kun je er altijd nog uitstappen. Het verband tussen het geven van ruchtbaarheid aan zelfmoord en het plegen ervan is door onderzoek aangetoond. Het is indirect reclame. Er wordt gesuggereerd dat perfect geestelijk gezonde mensen het doen en dat de oorzaken buiten hen liggen in de maatschappij of in ongunstige persoonlijke omstandigheden. Leuk, om kinders dat zo vlak voor de pubertijd te suggereren.