Vandaag presenteren we u een voorbeeld van ‘citizen journalism’ in de vorm van een reportage van Thibault op Le Média pour Tous van Vincent Lapierre. Thibault maakt zonder enige ervaring als journalist een interessante en amusante momentopname van de prestigieuze ‘Salon International d’Agriculture’, die jaarlijks in Parijs wordt gehouden.

Achtergrond

Thibault is een 23-jarige Franse werknemer die op 12 januari 2019 door Vincent Lapierre uit de menigte werd gepikt tijdens een demonstratie van de Gele Hesjes. Hij bleek goed overdachte opvattingen en observaties te hebben over de toestand waar Frankrijk zich in bevond, hoe die in de loop van de afgelopen 60 jaar was ontstaan en waarvoor de Gele Hesjes demonstreerden en wist dat op welsprekende wijze te formuleren.

Toen het punt ter sprake werd gebracht dat de Gele Hesjes maar ‘sociale parasieten’ zouden zijn, reageerde Thibault met de opmerking dat de échte sociale parasiet president Emanuel Macron was. “Ik word betaald door mijn bazin. Macron wordt betaald door mij [als belastingbetaler]. In zekere zin is hij mijn hoertje.”

De reportage van Vincent kreeg al snel honderdduizenden views en Thibault werd tot zijn verbazing op straat herkend en aangesproken.

De gevestigde media reageerden onmiddellijk, uiteraard met de bedoeling om de populariteit van een potentiële nieuwe ster van de sociale media in de kiem te smoren.

Het programma ‘Le Quotidien avec Yann Barthez’ van TF1 flanste op 13 januari een documentaire in elkaar, waarin Thibault werd neergezet als ‘lid’ van ‘een extremistische organisatie’. Geheel in lijn met de instructies van het Elysée om de Gele Hesjes – nadat de poging om ze als Russische agenten neer te zetten niet was aangeslagen – af te schilderen als ‘homofoob’ en ‘antisemitisch’, oftewel fascistisch.

Als verzachtende omstandigheid ten aanzien van de sympathieke presentator Yann Bartez moet worden opgemerkt dat de onzichtbare media-eigenaren een brunette hadden opgetrommeld om het vuile werk in de uitzending te doen, een journaliste die zich kennelijk graag omhoog wilde werken teneinde geld en roem te verwerven in de wereld van de gevestigde media.

Eerst werd een fragment uit 2013 getoond, waar Thibault meeliep in een demonstratie tegen abortus, althans voor het recht van artsen om te weigeren om zwangerschappen onderbreken, als zij daar om religieuze redenen bezwaar tegen hebben. Daarna toonde het TV-programma het ‘Hart van de Vendée’ – le coeur vendéen – met opschrift ‘Dieu le Roi’ dat Thibault droeg bij de demonstratie van de Gele Hesjes in januari 2019.

Vervolgens – en hier zit de aanwijzing vanuit het Élysée – toonde het programma beelden van Civitas, een conservatieve katholieke organisatie die het Hart van de Vendée draagt, omdat de provincie Vendée tijdens de Franse Revolutie de koning trouw was gebleven (en daarvoor moest betalen met een mini-genocide die meer dan 110.000 slachtoffers heeft gekost).

De Vendée is dus symbool voor het martelaarschap van de slachtoffers van wat men mag noemen de ‘donkere zijde’ van de Franse Revolutie: het centralisme, het atheïsme en de afschaffing van de onafhankelijkheid en taalrechten van de historische Franse regio’s.

Daarop debiteerde het TV-programma 4 leugens:

1 – Het Hart van de Vendée is het exclusieve symbool van Civitas

2 – Civitas is een ‘fundamentalistische’ katholieke organisatie

3 – Thibault is lid van Civitas

4 – Thibault is dus lid van een extremistische groepering.

Deze leugens werden gedistribueerd aan miljoenen Franse burgers die het programma bekeken.

Vincent bood Thibault daarop de gelegenheid om zichzelf te verdedigen tegen deze clusterbom, die de Franse captains of industry die Macron aan de macht geholpen hebben via de regeringsgetrouwe media zojuist vanuit grote hoogten op zijn reputatie hadden afgeworpen.

Hij deed dat met verve en excuseerde zich tegenover ‘de prostituees’ die het als kwetsend hadden ervaren om ‘voor Macron uitgemaakt te worden’.

Hij vertelde dat (1) het Hart van de Vendée een 500 jaar oud symbool is dat staat voor de historische regio van de Vendée en niet geclaimd kan worden door een enkele organisatie, zoals Civitas, (2) er verschil is tussen een conservatieve katholieke organisatie die inderdaad tegen het homo-huwelijk is en het fascisme van Benito Mussolini, (3) hij geen lid was van Civitas en de naam van die organisatie pas door de uitzending van Quotidien had vernomen en (4) de standpunten die hij had en de idealen die hij koesterde duidelijk zijn uitgesproken en geen enkele overeenstemming hebben met de ideologie van het fascisme.

Gelukkig voor Thibault werd zijn repliek meer dan een half miljoen maal bekeken, waardoor de karaktermoord door TF1 mislukte.

Het is trouwens in Frankrijk niet ongevaarlijk om iemand voor fascist uit te maken, want er schuimen zelfverklaarde ‘anti-fascistische’ knokploegen rond die de methodes van de fasci di combattimento gebruiken en iedereen die niet links genoeg is, proberen op te sporen en, naar goed fascistisch gebruik, in elkaar te rammen.

Vincent Lapierre is zelf ook al te pakken genomen door deze ‘Black Blocks’ tijdens een reportage over de Gele Hesjes (vanaf 08:26). Dit terwijl Lapierre – die deels van Venezolaanse afkomst is – nota bene sympathie heeft geüit voor de sociale hervormingen van Hugo Chavez.

Enkele weekenden later werd Lapierre trouwens door de politie uit een reportage over de Gele Hesjes geplukt, gefouilleerd, gearresteerd en 24 uur lang vastgehouden, omdat hij een wettelijk toegestane spray droeg om zich te verdedigen tegen een mogelijke nieuwe aanval op zijn persoon door de linkse Zwarthemden.

Le Salon d’Agriculture

Thibault werd dus door Vincent gevraagd om een reportage voor hem te doen op de Landbouwbeurs in Parijs. De reportage heeft een uitstekende Engelse ondertiteling en kreeg in drie dagen tijd meer dan 100.000 views.

Thibault is in zijn element. Hij probeert eerst grote bedrijven als MacDonald, Danone en Soignon te interviewen, maar die gaan op zoek naar de perswoordvoerder (MacDo en Danone), willen niet gefilmd worden (MacDo), geven alleen interviews als de vragen vooraf schriftelijk worden ingeleverd (Soignon) of helemaal niet.

Een opmerkelijke houding voor bedrijven die zichzelf en hun producten komen presenteren.

Vervolgens interviewt hij een boer uit de Pyreneeën die het runderras Gasconne aanprijst en stuit hij op een beursstand uit Mali met een dame die vertelt dat de Malinezen en de Afrikanen in het algemeen kleine bedrijfjes oprichten die ze willen laten groeien en graag willen leren van de grote Europese, Amerikaanse en Chinese concerns die op de Afrikaanse landbouw- en veeteelt-markt aanwezig zijn, maar niet door hen willen worden opgeslokt.

Zo heeft Thibault de hand gereikt aan een Afrikaanse PR-medewerkster voor de Landbouw, die in feite op één lijn zit met de Gele Hesjes, als het gaat om liefde voor de locale economie en verzet tegen de minder goede gevolgen van het globalisme. En een interessant model neerzet voor economische ontwikkeling, waarbij grote bedrijven kleine bedrijven helpen om te groeien, in plaats van hen op te vreten.

Daarna licht een bezoekster de problemen toe van beginnende agrarische ondernemers die moeite hebben om aan landbouwgrond te komen. Dat is vanwege de schaarste aan landbouwgrond. Zelfs succesvolle landbouwbedrijven die willen uitbreiden hebben dat probleem, dus u kunt zich voorstellen hoe dat is voor jonge ondernemers die een agrarisch bedrijf willen beginnen in hun geboortestreek.

Bij de propaganda-stand van de EU weigeren de voorlichters om commentaar te geven op het Europese landbouwbeleid, dat voor sommige Franse producenten funest uitpakt. Sterker nog, ze praten helemaal niet met de pers en zwaaien met een folder met drie in Berlijn gevestigde persvoorlichters, een kans voor open goal die Thibault natuurlijk niet mist.

Vervolgens wijst de boer uit de Pyreneeën erop dat Frankrijk de normen van de EU strikter opvolgt, dan landen als bijvoorbeeld Spanje, die hun vlees daardoor goedkoper op de Franse markt kunnen brengen dan de Franse boeren, die daardoor failliet gaan.

Tenslotte legt een snoepverkoper het perverse proces uit dat er door de EU subsidies aan snoepproducenten in Oost-Europa gegeven worden, die daardoor goedkoper produceren dan de Franse producenten. Gevolg: Franse ondernemers verplaatsen hun productie naar Oost-Europa en die banen verdwijnen met hen uit Frankrijk.

Zo ziet u dat een willekeurige burger van 23 zonder enige journalistieke achtergrond, althans voor zover wij weten, een voortreffelijke impressie aflevert over een cruciaal evenement, met daarin interessante informatie, een subtiel stukje context en direct contact met kleine zelfstandigen uit de Franse samenleving.

Dat bovendien met een gezonde dosis humor, in tegenstelling tot de teneur van de mainstream media tegenover de Gele Hesjes, die maar al te vaak met onzuivere middelen proberen om de beweging in een kwade reuk te zetten, terwijl de overgrote meerderheid van de Fransen de beweging niet alleen steunt, maar ook nog dezelfde grieven en dezelfde eisen heeft.

Kortom, een mooi voorbeeld van citizen journalism!