De journalist Karel Beckman wordt – zie de video hieronder – geïnterviewd door controlled opposition Café Weltschmerz. Vanaf 9 minuten en 18 seconden doet hij een oproep aan zijn Nederlandse medeburgers om samen te strijden voor de vrijheid.
Het is een heldere en moedige oproep.
Je strijdt immers voor de vrijheid van je kinderen, voor de vrijheid van jezelf en voor de vrijheid van je medeburgers.
Strijden voor vrijheid doe je samen. Wanneer je samen strijdt, zul je samen winnen. Een voor allen, allen voor een.
Nederland is veranderd de afgelopen maanden.
Na de moord in 2002 op Pim Fortuyn – die in Londen is besloten en door de Nederlandse regering is uitgevoerd -, na de moord op de LPF en na de moord op de herinnering aan de persoon en de ideeën van Fortuyn, is Nederland zijn ziel kwijtgeraakt.
De samenleving was geatomiseerd, het onzichtbare bindmiddel was verdwenen en er heerste pathologisch egoïsme.
Daardoor konden the powers that be ongehinderd hun gang gaan. De deep state stuurde in de eerste zes maanden van 2018 zelfs aan op een militair conflict tussen NAVO en Rusland, waarbij Rusland ertoe gebracht moest worden om op 16 augustus 2018 Duitsland aan te vallen.
Dit conflict is in het voorjaar van 2018 buiten uw zicht en zonder uw bijdrage verijdeld.
Daarna is de strategie van de deepstate veranderd. Was de bedoeling tot medio 2018 om eerst een oorlog te provoceren en dan een dictatuur te installeren, daarna koos men, – toen de deadline voor het conflict door oppositie van binnen uit gemist was -, na een periode van 2 jaar van aarzeling tot omkering van de volgorde.
Er moest eerst een dictatuur gevestigd worden en daarna pas een militair conflict worden ontketend. De dictatuur werd niet meer gerechtvaardigd door oorlog of terrorisme, maar door ziekte.
Ook koos men voor een andere benadering. In plaats van dat Europa onder leiding van Theresa May schielijk een vernietigingsoorlog met Rusland in geleid zou worden, zodat het volk door het ontploffen van bommen wakker zou worden, werd besloten – hoe vreemd het ook moge klinken – dat de dictatuur vrijwillig moest worden geaccepteerd.
De bevolking kreeg een authentieke kans om niet te kiezen voor de dictatuur, maar voor non-participatie en voor vrijheid en pluriformiteit. Aanvankelijk liep bijna het hele volk blind achter de Gauleiter aan, maar dat veranderde na enkele weken, toen moedige Duitse artsen zich uitspraken en onafhankelijke websites en blogs begonnen te verschijnen. In de maanden daarop werd een rechtszaak aangesponnen tegen de regering, werden petities gehouden, demonstraties georganiseerd en inmiddels worden op talrijk plaatsen bijeenkomsten georganiseerd, waarin Nederlanders bezield met elkaar bespreken hoe ze van Nederland weer een leuk land kunnen maken.
Nederland wordt weer één land. Het land heeft weer een bodem.
Nederland is ontwaakt uit een sluimer van 18 jaar. De meerderheid van de bevolking denkt nog steeds alleen aan zichzelf en verder aan helemaal niemand op de hele wereld, maar de minderheid die is ontwaakt is aanzienlijk in aantal en helder in intentie. En neemt elke dag in kracht en aantal toe.
De boodschap van Karel Beckman is een schitterende illustratie van deze ontwikkeling. Beckman doet wat hij moet doen en waarvoor hij zijn leven lang geleerd heeft. Hij draagt – uiteraard in zijn eigen stijl – welsprekend en goed onderbouwd de boodschap van de vrijheid uit.