De Amerikaanse president Barack Obama heeft op 30 oktober 2015 verklaard dat hij toch grondtroepen naar Syrië gaat sturen. Te beginnen met een 50-tal commando’s dat naar Noord-Syrië wordt uitgezonden.
Ze moeten daar gerichte operaties tegen ISIS uitvoeren in Syrië en Irak (voor dat laatste zit je in Noord-Syrië dan overigens helemaal niet goed) en helpen om de Irakese stad Ramadi te heroveren.
Hij deed dat ondanks 16 beloftes om dat niet te doen. Of moet je zeggen dankzij, want als een staatsman standvastig is in zijn voornemen om iets niet te doen, waarom moet hij het dan zo vaak ontkennen? Dan is één of hooguit twee of drie keer toch voldoende?
Los van de weifelachtige houding van de president in zaken van oorlog en vrede – hij heeft hier gehandeld in overleg met “militaire adviseurs”, terwijl het een puur politieke beslissing betreft – is dat een ernstige zaak. Door de enkele aanwezigheid van Amerikaanse grondtroepen, wordt er een antecedent gecreëerd voor een militaire confrontatie met de Russische strijdkrachten die het Syrische regime momenteel assisteren in zijn strijd tegen Islamitische Staat.
Of zo’n schermutseling opzettelijk of onbedoeld tot stand komt, doet er niet toe. Het gaat erom dat Obama de voorgeschiedenis van de derde wereldoorlog aan het schrijven is.
In plaats van samen te werken met Rusland door met dat land een coalitie aan te gaan om IS zo snel mogelijk te verslaan, stuurt hij grondtroepen naar een land, waar de Russische luchtmacht dagelijks bombardementen uitvoert. Hij doet dat zonder mandaat van de Verenigde Naties, terwijl Rusland tenminste formeel handelt op verzoek van de legitieme regering van Syrië, die nog steeds door de VN erkend is.
De 50 commando’s zullen gevolgd worden door nieuwe grondtroepen, waardoor de kans op incidenten toeneemt. Op een gegeven moment ontstaat een situatie, waarin het haast wel móet komen tot een “onbedoelde” confrontatie.
Obama maakt het zichzelf met zijn stuurloze koers alleen maar moeilijker, want als de troepen eenmaal in Syrië zijn, is het in de huidige situatie onmogelijk om ze zonder gezichtsverlies weer terug te trekken.
Het is overigens niet zeker dat er niet al lang “boots on the ground” aanwezig zijn in Syrië.
Volgens een artikel van de Sunday Express met titel “SAS dress as ISIS fighters in undercover war on jihadis“, zouden er deze zomer al Britse commando’s van de Special Air Service en de Special Boat Service in Syrië aanwezig zijn. Deze special forces waren aanwezig in Syrië in het kader van de Britse participatie aan de strijd tegen ISIS (“Operation Shader”).
In werkelijkheid zouden ze zich echter als ISIS-strijders verkleed hebben en tegen de troepen van de Syrische regering gevochten hebben. Als Britse commando’s met ISIS meevechten, is het niet onmogelijk dat Amerikaanse special forces dat ook reeds enige tijd doen.
Dat verklaart waarom de bloeddorstige barbaren van ISIS, met nauwelijks getrainde psychisch labiele westerse drop-outs in hun gelederen, het toch zo lang hebben uitgehouden tegen het Syrische beroepsleger.
De Russische president Vladimir Poetin kán vanuit zijn positie niet veel anders doen dan wat hij doet: de omsingeling van Rusland doorbreken en het conflict naar het Midden-Oosten exporteren. Obama verkeert echter in een sleutelpositie, want de Verenigde Staten hebben hun handen vrij. Doordat Obama echter blijft weigeren om zijn historische opdracht uit te voeren, leidt de vredespresident ons gestaag naar de derde wereldoorlog. Ook al zal die waarschijnlijk pas in de (tweede) ambtstermijn van Hillary Clinton uitbreken.
Obama is diep in zijn hart bang, dat als hij in zijn buitenlandse politiek hetzelfde idealisme aan de dag legt, als John Fitzgerald Kennedy deed in de binnenlandse politiek, hem hetzelfde lot zal wachten als zijn illustere voorganger.
Obama werd in 2008 door een sangoma (natuurgenezer) van het zoeloevolk treffend beschreven in het hiernavolgende gedicht:
An actor walks upon the floodlit stage of life
wearing a mask of an angel beneath a demon’s gown.
Pretence smiles upon the crowded hall of life
holding out hope as bright as it is false.
Son of a woman in whose veins flows the blood
of ancient Ireland and dark Africa’s plains.
You are Obama, nick-named the standing king
You are Barack, oh, son born to deceive
The suffering hoards of Africa look up to you,
See a black saviour where nought but a Judas strides.
An entrapper of nations, bringer of dismal war
Behind the robes and the nylon wings of hope
Oh, may those who look upon you, see you as you are.
May those who hope in you behold you as you be
A prince deceitful to bring down Africa’s shrines
A siren who leads Africa’s ships onto rocks of obliteration.
Your rule my lord will not be one of peace
Your reign my king will not be one of smiles
Even as we speak in caves both dark and dank
Enraged fanatics plot your dark demise
They will put around your head a bloodwet martyr’s crown.
Oh black Kennedy following the one before
May God forgive thee and thy fiery spouse
As you walk in silence from the stage of life
Barack Obama, blessed son, Oh standing king.