De Russische bard Pavel Kasjin (Павел Кашин) roept in zijn lied ‘Mensen’ (Люди) een beeld op dat zo uit Nederland had kunnen komen.

Van mensen die wezenloos starend, verdoofd, als een kudde, over straat lopen en geen enkele rekening met elkaar houden. Van onverschilligheid jegens de medemens, jegens iedereen eigenlijk die men niet persoonlijk kent.

Het is iets dat je vaak opmerkt, als je door een grote stad loopt – en soms in dorpen- als je tenminste de moed hebt om het waar te nemen. Een bijna fanatieke desinteresse in de medemens, gekoppeld aan een viscerale onverdraagzaamheid jegens die mensen, die wèl rekening houden met hun medemensen. Desinteresse en afgunst als bindmiddel, Nederland als geatomiseerde samenleving.

Pavel Kasjin zingt een lichtvoetige, vriendelijk spottende frase, die precies weergeeft wat je voelt, als je door een dergelijke menigte waadt. Of zo’n menigte zijlings voorbij ziet buffelen, als een kudde op weg naar een drinkplaats.

“Waarom lijken al die mensen”, zingt de dichter, “toch zo op mensen?”

Subtiel. Want als ze lijken op mensen, zijn het eigenlijk geen mensen. Want je kunt niet lijken op iets dat je bent. Dat ben je gewoon.

Je kunt alleen lijken op iets dat je niet bent. De dichter wijst dus, gebruik makend van zijn dichterlijke vrijheid, op de onmenselijkheid, waarin de moderne mens zich lijkt te hullen, zodra hij onbewust opgaat in een menigte. Op dat moment wordt de moderne mens onderdeel van een kudde en gedraagt zich als een dier, niet meer als een mens.

Кашин gaat verder.

Почему все эти люди = Waarom lijken al die mensen
Так похожи на людей? = Toch zo op mensen?
Почему они не любят = Waarom houden ze niet van mensen
Тех, кто любит всех людей? = Die houden van mensen?

Dat klopt. Als onverschilligheid en desinteresse eenmaal wijd verbreid zijn en degenen die deze eigenschappen hebben aangenomen zich gedragen als een kudde, dan worden ze vanuit dat kudde-instinct vijandig tegen diegenen die wèl rekening houden met hun medemensen.

Кашин volgt de vergelijking die hij gemaakt tot het einde en stelt dat “de mensen” niet houden van Degene die over het Water loopt.

Почему они не терпят = Waarom dulden ze geen mensen
Почему они не любят = En houden ze niet van mensen
Тех, кто терпит, тех, кто любит = Die mensen dulden en van mensen houden? Тех, кто ходит по воде? = En van Hem die over het water liep?

Jezus Christus predikte immers de liefde voor heel de mensheid. Die universele liefde wordt pas mogelijk, als de mensen niet meer afgeleid zijn door hun dierlijke aandriften, maar die overwinnen en op momenten in hun leven, waarin het erom gaat, elkaar als spirituele wezens herkennen. Hun medemens zien, zoals hij werkelijk is.

Alleen wie werkelijk zichzelf is, kan de ander zien voor wie hij werkelijk is. Alleen als de mens zich bevrijdt van de ketenen van onwetendheid, onreinheid en angst, kan hij zien wie de ander is.

Dat is de inwijding van het leven.

En zien wie iemand werkelijk is, is een daad van liefde.